2. Brrr...Zimno w Cape Town

18 lipca

Pan Pilot zapowiedział, że w CT jest 13 stopni. Nie zabija, ale w końcu to zima. Inna niż u nas, bez śniegu, a za to dużo deszczu i wiatru. Na miejscu byliśmy przed 10.00 i żeby nie tracić czasu pojechaliśmy do naszego agenta z Econo Trans (namiary www.econotrans.co.za Adrian Schultz). 

Taksówkarze w każdym kraju są zabawni. Jak jesteś biały to bądź czujny. W Polsce też zresztą. Nasz Pan Taksówkarz zapowiedział, że kurs wyniesie jakieś 240 tutejszych. Może być. Tylko jakoś po starcie jego taksometr zacząć zasuwać szybciej niż samochód. Śmiesznie bardzo. Asertywność poszła w ruch. Z 330 Pan otrzymał 300. Usłyszeliśmy z Ziggim jeszcze: ''A napiwek?''. Napiwek to różnica między 250, a 300. Nawet nie byłem na naszego naciągacza specjalnie zły. Ot, taki folklor.

Natomiast nasz agent popisał się zawodowo. Przyjeżdżamy na miejsce, a motki stoją gotowe do drogi. Zrobiłem tylko duże oczy, a zestaw kluczy i śrubokrętów, którym miałem rozbroić skrzynię zachrobotał z zadowolenia. Dzisiaj wolne! Zawodowstwo i nie ukrywam, mniej roboty dla mnie. Nic tylko przepakować graty i w drogę.

Zima w CT nie zachęca do zbyt długiego pobytu. Nad miastem pojawiły się szarobure chmury, zerwał się wiatr i nie było mowy o skorzystaniu z atrakcji o nazwie ''Góra Stołowa''. Kolejka nieczynna i nijak nie można się tam dostać. Pieszo dziękuję. Nie dzisiaj. Jak zwykle nie wciągają mnie duże miasta. Zatem ruszyliśmy z Ziggim do Przylądka Dobrej Nadziei z nadzieją na lepsze wiatry. Było coraz gorzej. Zerwał się jeszcze do tego ostry deszcz, co zmotywowało mnie do założenia ''teletubisiowego'' wdzianka przeciwdeszczowego. Największą atrakcją PDNu w tym dniu były chyba pawiany (takie małpowate). A może jednak nie pawiany tylko cała zadyma z nimi związana. Pawiany chętnie czają się na to, co nieuważni turyści pozostawią bez opieki. Za to na pawiany czają się Panowie z konkretnymi pałami, żeby je stąd przegonić. Taka zabawa z tego wychodzi w ''policjantów i złodziei''. Śmiesznie trochę, ale działa.

Starczy już tego wszystkiego! Ruszyliśmy z CT w stronę Gansbaai. Niezła nazwa nawet. Okolice CT latem muszą być odjechane. Szerokie, długie, piaszczyste plaże. Cudo! Można się prawie zakochać. Prawie. Są miejsca, wiele miejsc, gdzie karierę ciągle robi blacha falista, w pełnym asortymencie barw, kształtów i wszelakich konfiguracji. Wystarczy zrobić motkiem, czy czymkolwiek strzałę w bok, a można natrafić na całe osiedla, slamsy wybudowane z tego bardzo popularnego wśród biedoty budulca. Żal na to patrzeć. Zimą zimno, a latem, jak taka blacha się nagrzeje? Trudno tak po prostu przejść obok tego. Wrażenie jakie mi zostało z tego widoku? Ludzie bez szans, za życia skazani.

Spod kół uciekały kilometry i choć łatwo nie było jechaliśmy dalej. Umęczyłem się okrutnie. Deszcz, wiatr i zmęczenie po nocy spędzonej w samolocie zaczęły być coraz bardziej uciążliwe. Wiatr był taki, że przez większość drogi trudno było utrzymać jeden tor jazdy. Ma-sa-kra! To miał być taki dzień wprawek na motocyklu. Odbudowanie nawyków, nabranie na nowo pewności jazdy, a tu takie tam.

Za oknem wyją drzewa miotane wiatrem, a jak jestem już na kwaterze w Gansbaai. 

Ziiimmnnnooo!

Jest też coś dobrego w tym wszystkim. Chyba puściło mi napięcie przedstartowe i na nowo przestawiam się na znany mi stan - ''Stan Bycia w Podróży''. Jutro będzie jeszcze ciekawszy dzień!

Cape Town - Gansbaai

Najechane - 270km